Mocno chmielone piwo o średniej mocy, połączenie intensywnych aromatów chmielowych z charakterystycznym dla żyta profilem smakowym i lepką teksturą.
Sahti to piwo o co najmniej kilkuwiekowej tradycji, o której można przeczytać w fińskim eposie Kalevala. Nazywane bywa „piwem pierwotnym” lub „piwną skamieliną”. Należy do grupy kilku piw, które zdołały przetrać pomimo zmian w piwowarstwie, jakie zaszły zwłaszcza w XX wieku. Obok innych piw pochodzących ze Skandynawii tworzy rodzinę tak zwanych piw wiejskich (farmhouse ales). Jest piwem mocnym, jednak, zgodnie z tradycją, nie poddawanym długiemu leżakowaniu.
Saison to tradycyjne belgijskie piwo górnej fermentacji. Odświeżające, lekkie, wysoko nagazowane, wytrawne, często o podwyższonej kwasowości. Specjalne, belgijskie drożdże odpowiadają za owocowo-przyprawowy aromat, wzbogacony nutami szlachetnych chmieli, zazwyczaj ziemisto-przyprawowymi. Mogą zawierać dodatek niewielkich ilości przypraw, ich zapach nie może jednak dominować bukietu.
Ciemne piwo dolnej fermentacji, najczęściej spotykane na stołach w Saksonii i Turyngii. Orzeźwiające, wytrawne, balansujące pomiędzy lekko paloną słodowością, a chmielowością.
Mocniejsza wersja szkockiego ale, również skupiona na aspekcie słodowym, ale intensywniejsza i bardziej złożona.
Mocne, ciemne piwo dolnej fermentacji o złożonym, słodowym profilu, wyraźnym charakterze wędzonym oraz niskiej paloności. Czysty charakter drożdżowy pozwala wybić się aromatom słodowym. Niska chmielowość oraz goryczka balansująca cukry resztkowe.
Lager o ciemnej barwie i średniej mocy. Cechuje go średnia chmielowa goryczka i gładka, złożona słodowość pochodząca od słodów podstawowych, a nie specjalnych.
Jasne piwo pszeniczne górnej fermentacji wywodzące się z Bawarii. Poza wysokim wysyceniem dwutlenkiem węgla i wysoką pienistością, cechuje się także zmętnieniem pochodzącym od drożdży oraz estrami i fenolami w aromacie i smaku. Typowe nuty dla tego stylu to goździki (4-winygogwajakol) i banany (octan izoamylu). Piwo tego typu bywa nazywane także weizen. Wersja niefiltrowana występuje pod nazwą "Hefe-Weizen" (niem. Hefe - drożdże). Istnieją również wersje filtrowane - kristalweizen, w których wyraźniejsze są nuty owocowe, a mniej jest fenoli w porównaniu z niefiltrowanymi piwami pszenicznymi. Niektóre browary warzą także wersje o mniejszej zawartości alkoholu - liechtes weisse. Na rynku dostępne są także wersje bezalkoholowe weissbier.
Mocne, pszeniczne ale o barwie od jasnobursztynowej do rubinowej. Jako reprezentant rodziny koźlaków i jednocześnie piw pszenicznych łączy w sobie charakterystyczne cechy tradycyjnych niemieckich stylów piwnych. W jego smaku i aromacie przeplatają się nuty słodowe o różnorodnym i bogatym charakterze, a także owocowe i przyprawowe.
Wariacja na temat american IPA z istotnym, czasem dominującym udziałem pszenicy, co czyni piwo bardziej zbalansowanym, gęstszym, a w połączeniu z innymi technikami, niekiedy słodszym.
Mariaż american IPA i belgijskiego witbiera. Owocowo-przyprawowa pszeniczna wariacja na temat IPA.
Witbier, inaczej zwany bierè blanche (czyli piwo białe), to bardzo lekkie, orzeźwiające piwo warzone z dużym udziałem niesłodowanej pszenicy oraz z dodatkiem przypraw.
