Podkategorie
Ostatnio dodałem do kolekcji
Najbardziej znany styl spośród niemieckich piw kwaśnych. W czystej formie wciąż rzadko spotykany, ponieważ browary rzemieślnicze preferują jego owocowe lub chmielone na zimno wariacje, a oryginalny Berliner Kindl dostępny jest przeważnie w wersjach z syropami.
Niemiecka odmiana czeskiego jasnego lagera, bardziej orzeźwiająca i wytrawna. Najpopularniejszy styl piwa w Niemczech, odpowiadający ponad 50% tamtejszego rynku piwa, a poza Bawarią nawet 90%. Równocześnie występujące i równoznaczne nazwy to Pils, Pilzner oraz Pilsener. W Szwajcarii te nazwy mogą być stosowane jedynie wobec piwa wyprodukowanego na terenie byłej Czechosłowacji (podobnie jak w Czechach np. ser o nazwie Emmentaler musi pochodzić ze Szwajcarii), w związku z czym dla tego stylu przyjęła się nazwa Spezialbier (w skrócie Spezial lub Spezli).
Dosyć mocne brytyjskie piwo, o dominującym charakterze angielskich chmieli i wyraźnej goryczce.
Jasne, lekkie i wytrawne piwo wyróżniające się rześkością i wysoką pijalnością. Występuje także pod nazwami summer ale i blond ale. Piwa tego rodzaju serwowane są w bardzo niskich temperaturach w porównaniu do innych piw brytyjskich.
Średnio mocne lub mocne, zazwyczaj jasnobrązowe, piwo z wysp brytyjskich. Styl zdecydowanie słodowy z wyczuwalnymi wyraźnymi estrami owocowymi. Większość przedstawicieli posiada smaki pochodzące z angielskich odmian chmielu. Piwo polecane na zimowo-jesienną, chłodną pogodę. Przez anglików czasami określane jako winter warmer, czyli zimowy rozgrzewacz.
Czeska interpretacja piwa półciemnego, wykorzystująca regionalne surowce, w szczególności chmiel Saaz (Žatecký). Zbalansowane, słodowo-chmielowe piwo. W wielu browarach warzone tylko sezonowo.
Lekkie, orzeźwiające, sesyjne czeskie piwo. Pomimo niskiego ekstraktu i umiarkowanego nachmielenia jest bogate w smaku i aromacie. Ulubiony styl piwa w Czechach, który można znaleźć w ofercie prawie każdego czeskiego browaru. Opis stylu odnosi się zarówno do najpopularniejszych "dziesiątek", jak i do nieco rzadszych "jedenastek", które poza zawartością ekstraktu i alkoholu zachowują podobną charakterystykę.
Pełne, ciemne, zbalansowane, słodowo-chmielowe, czeskie piwo dolnej fermentacji. Od bawarskiego dunklesa różni się lepszym balansem aspektów słodowych i chmielowych oraz najczęściej większą złożonością smaku.
Najlżejszy z popularnych ciemnych czeskich stylów piwa. Lekko karmelowe, bez nut palonych, przeznaczone do szybkiego spożycia, nie do długiej degustacji.
Lekkie, brytyjskie piwo sesyjne, podstawowa oferta w każdym pubie w Wielkiej Brytanii. Tradycyjnie leżakowane w beczkach (casks), z których następnie są szynkowane przy użyciu ręcznej pompy.
Ciemna wersja american IPA, zachowująca typową dla stylu chmielową moc, wytrawność i pijalność, ale z dużo konkretniejszą i złożoną kontrą specjalnych słodów.
Lager o ciemnej barwie i średniej mocy. Cechuje go średnia chmielowa goryczka i gładka, złożona słodowość pochodząca od słodów podstawowych, a nie specjalnych.
Mocne, pszeniczne ale o barwie od jasnobursztynowej do rubinowej. Jako reprezentant rodziny koźlaków i jednocześnie piw pszenicznych łączy w sobie charakterystyczne cechy tradycyjnych niemieckich stylów piwnych. W jego smaku i aromacie przeplatają się nuty słodowe o różnorodnym i bogatym charakterze, a także owocowe i przyprawowe.
Wędzona wersja tradycyjnego (ciemnego) koźlaka. Mocne, sycące piwo słodowo-wędzone.
Bardzo mocne, gęste, zbliżone do likieru, piwo. Powstaje w wyniku zamrożenia piwa w stylu doppelbock i odsączenie ekstraktu. W efekcie wymrażania powstają najmocniejsze piwa na świecie o zawartości alkoholu znacznie przekraczającej przewidziane w tym opisie.
Holenderski sezonowy styl zwykle górnej fermentacji, wypuszczany na rynek każdej jesieni w okresie od 21 września do 21 grudnia i sprzedawany zwykle do lutego. Stosowane są różne pisownie - herfstbok i herfstbock, ewentualnie po prostu bok i bock.
Mocne piwo dolnej fermentacji. Jasna odmiana koźlaka o uboższym profilu słodowym i większej pijalności. Występuje jako helles bock oraz sezonowe maibock (sprzedawane od połowy kwietnia do czerwca). Obie nazwy używane są zamiennie, chociaż niektóre browary produkują zarówno helles bocki, jak i maibocki.
Holenderski sezonowy styl zwykle górnej fermentacji, wypuszczany na rynek każdej wiosny w okresie od 21 marca do maksymalnie 21 czerwca. Spotyka się pisownię lentebok i lentebock, alternatywnie meibok/meibock.