Mocny, bogaty, ciemny lager, tradycyjnie produkowany w krajach nadbałtyckich.
Belgijskie złote ale o średniej mocy i subtelnym zapachu owocowo-przyprawowym. Lekkie w odbiorze, początkowo słodkie, z wytrawnym finiszem.
Jeden z najmocniejszych z tradycyjnych belgijskich stylów piwa (por. tripel). Na jego niezwykle złożony bukiet składają się aromaty pochodzące zarówno ze specjalnych słodów, jak i z fermentacji przy użyciu belgijskich drożdży.
Belgian dubbel to mocne piwo o niezwykle złożonym bukiecie smakowo-zapachowym, będącym doskonałym połączeniem słodowości, aromatu ciemnych, suszonych owoców, przyprawowych fenoli oraz delikatnie perfumowych nut alkoholowych.
Belgian golden strong ale (BGSA) nazywane są piwami szatańskimi. Są zdradliwe, gdyż w wyglądzie przypominają pilznery, a w smaku - mimo swej mocy - są lekkie, a alkohol jest dobrze ukryty. Mają bardzo jasną barwę i piękną, trwałą, białą pianę. W aromacie dominuje zapach owoców i chmielu.
Mocne piwo górnej fermentacji o bardzo złożonym profilu aromatycznym i jasnej barwie. Charakteryzuje je dobry, przesunięty w stronę goryczki balans i wysoka pijalność. Mocne odfermentowanie, balans przesunięty w stronę goryczki oraz wysokie nagazowanie sprawia, że piwo jest bardzo pijalne, mimo swojej mocy. Słodki, estrowo-fenolowy charakter drożdży belgijskich nie może być przysłonięty przez aromaty pochodzące od chmielu. Poszczególne składowe powinny tworzyć zgraną kompozycję, żaden z elementów nie powinien dominować. Piwo, mimo swojej mocy, nie może być mocno alkoholowe, czy rozpuszczalnikowe.
Lekkie, codzienne piwo wywodzące się z rejonu Antwerpii i Brabancji, cechujące się złożonym aromatem słodowym uzupełnionym akcentami przyprawowymi i owocowymi.
Mocne piwo z dobrze ukrytym alkoholem, sprawiające wrażenie lżejszego, niż to wynika z parametrów. Jasne, z czapą białej piany, o bardzo złożonym bukiecie smakowo-zapachowym, w skład którego wchodzą akcenty owocowe, przyprawowe, kwiatowe, uwydatnione przez wysokie nagazowanie.
Najbardziej znany styl spośród niemieckich piw kwaśnych. W czystej formie wciąż rzadko spotykany, ponieważ browary rzemieślnicze preferują jego owocowe lub chmielone na zimno wariacje, a oryginalny Berliner Kindl dostępny jest przeważnie w wersjach z syropami.
Niszowy styl powstały w północno-wschodniej Francji (do niedawna jego występowanie ograniczało się do tego regionu), średniomocny lub mocny, wywodzący się z tradycji pożywnych, słodowych piw wiejskich. Charakter słodowy dominuje w nich nad goryczką. Bière de garde cechują się sporą rozpiętością barwy, od jasnej do brązowej.
Bogate, półciemne lub ciemne, mocne tradycyjne niemieckie piwo. Sycące, ale nie słodkie. Zdominowane przez słodowe nuty razowego chleba.
Czeska interpretacja piwa półciemnego, wykorzystująca regionalne surowce, w szczególności chmiel Saaz (Žatecký). Zbalansowane, słodowo-chmielowe piwo. W wielu browarach warzone tylko sezonowo.
Lekkie, orzeźwiające, sesyjne czeskie piwo. Pomimo niskiego ekstraktu i umiarkowanego nachmielenia jest bogate w smaku i aromacie. Ulubiony styl piwa w Czechach, który można znaleźć w ofercie prawie każdego czeskiego browaru. Opis stylu odnosi się zarówno do najpopularniejszych "dziesiątek", jak i do nieco rzadszych "jedenastek", które poza zawartością ekstraktu i alkoholu zachowują podobną charakterystykę.
Codzienne jasne piwo o bogatym, złożonym, słodowo-chmielowym smaku i aromacie. Orzeźwiające, z wyczuwalną, długą, ale gładką goryczką.
Najmocniejsza wersja standardowych czeskich jasnych piw dolnej fermentacji.
Najlżejszy z popularnych ciemnych czeskich stylów piwa. Lekko karmelowe, bez nut palonych, przeznaczone do szybkiego spożycia, nie do długiej degustacji.
Najmocniejszy z tradycyjnych ciemnych czeskich stylów. Złożona słodowość z czekoladowymi, karmelowymi i rodzynkowymi nutami dominuje profil.