Imperialny stout leżakowany z drewnem pod dowolną postacią. Drewno ma nadać słodkich (waniliowych, kokosowych) akcentów.
Lekkie piwo o kompleksowym smaku i aromacie, bardzo pijalne i sesyjne. Ciemne, mocno palone, jedwabiste, oleiste, kremowe, o wyraźnie goryczkowym, palonym finiszu. Wysoka pijalność jest kluczowa.
Wędzona wersja stylu dry stout lub foreign extra stout. Do wędzenia można użyć drewna, torfu lub innych materiałów.
Wędzona wersja tradycyjnego (ciemnego) koźlaka. Mocne, sycące piwo słodowo-wędzone.
Niemieckie piwo o średniej mocy i słodowym charakterze, wzbogacone o mniej lub bardziej intensywne nuty dymu wędzarniczego.
Wędzone piwo pszeniczne w niemieckim stylu. Zbalansowany mariaż wędzonki oraz drożdżowych nut typowych dla bawarskiej pszenicy. Podawane wymieszane z drożdżami.
Ciemniejsza wersja american IPA, często o bardziej wyrazistym i złożonym profilu słodowym.
Mocno chmielone piwo o średniej mocy, połączenie intensywnych aromatów chmielowych z charakterystycznym dla żyta profilem smakowym i lepką teksturą.
Sahti to piwo o co najmniej kilkuwiekowej tradycji, o której można przeczytać w fińskim eposie Kalevala. Nazywane bywa „piwem pierwotnym” lub „piwną skamieliną”. Należy do grupy kilku piw, które zdołały przetrać pomimo zmian w piwowarstwie, jakie zaszły zwłaszcza w XX wieku. Obok innych piw pochodzących ze Skandynawii tworzy rodzinę tak zwanych piw wiejskich (farmhouse ales). Jest piwem mocnym, jednak, zgodnie z tradycją, nie poddawanym długiemu leżakowaniu.
Saison to tradycyjne belgijskie piwo górnej fermentacji. Odświeżające, lekkie, wysoko nagazowane, wytrawne, często o podwyższonej kwasowości. Specjalne, belgijskie drożdże odpowiadają za owocowo-przyprawowy aromat, wzbogacony nutami szlachetnych chmieli, zazwyczaj ziemisto-przyprawowymi. Mogą zawierać dodatek niewielkich ilości przypraw, ich zapach nie może jednak dominować bukietu.
Ciemne piwo dolnej fermentacji, najczęściej spotykane na stołach w Saksonii i Turyngii. Orzeźwiające, wytrawne, balansujące pomiędzy lekko paloną słodowością, a chmielowością.
Mocniejsza wersja szkockiego ale, również skupiona na aspekcie słodowym, ale intensywniejsza i bardziej złożona.
Mocne, ciemne piwo dolnej fermentacji o złożonym, słodowym profilu, wyraźnym charakterze wędzonym oraz niskiej paloności. Czysty charakter drożdżowy pozwala wybić się aromatom słodowym. Niska chmielowość oraz goryczka balansująca cukry resztkowe.
Lager o ciemnej barwie i średniej mocy. Cechuje go średnia chmielowa goryczka i gładka, złożona słodowość pochodząca od słodów podstawowych, a nie specjalnych.