Podkategorie
Lekkie ciemne piwo o zaakcentowanym aspekcie słodowym.
Mocniejsza wersja szkockiego ale, również skupiona na aspekcie słodowym, ale intensywniejsza i bardziej złożona.
Lekkie piwo o kompleksowym smaku i aromacie, bardzo pijalne i sesyjne. Ciemne, mocno palone, jedwabiste, oleiste, kremowe, o wyraźnie goryczkowym, palonym finiszu. Wysoka pijalność jest kluczowa.
Jasny lager z Zagłębia Ruhry, charakteryzujący się słodszym i bardziej mineralnym smakiem niż piwa w stylu pilzneńskim lub monachijskim.
Wędzone piwo pszeniczne w niemieckim stylu. Zbalansowany mariaż wędzonki oraz drożdżowych nut typowych dla bawarskiej pszenicy. Podawane wymieszane z drożdżami.
Wariacja na temat american IPA z istotnym, czasem dominującym udziałem pszenicy, co czyni piwo bardziej zbalansowanym, gęstszym, a w połączeniu z innymi technikami, niekiedy słodszym.
Średniomocne lub mocne brytyjskie piwo górnej fermentacji, zazwyczaj ciemne, dojrzałe, często leżakowane w drewnie.
Imperialny stout leżakowany z drewnem pod dowolną postacią. Drewno ma nadać słodkich (waniliowych, kokosowych) akcentów.
Piwo o pięknej, czerwonej barwie, słodowym charakterze, niskiej goryczce, praktycznie pozbawione aromatu chmielowego.
Piwo będące produktem fermentacji brzeczki słodowej i miodu (wg polskiej konwencji nie więcej jednak niż 45%) z dodatkiem chmielu lub innych ziół i przypraw.
Piwo, do którego dodano miód dopiero po pasteryzacji lub aromatyzowane miodem sztucznym jest piwem smakowym i nie zalicza się do tego stylu.
Lekkie pszeniczne niemieckie piwo kwaśne o lekko słonym smaku i aromacie kolendry. Podobnie jak inne niemieckie kwaśne piwa, styl ten praktycznie zniknął na początku XX w. i został odtworzony dopiero pod jego koniec. Kolendra stała się wyróżnikiem stylu prawdopodobnie dopiero w XX wieku. Dodatek soli ma natomiast nawiązywać do mineralności wody z rzeki Gose której to piwo zawdzięcza swą nazwę. Podobnie jak w przypadku berliner weisse ciężko obecnie spotkać na rynku wersję klasyczną, bez dodatku owoców, chmielenia na zimno czy egzotycznych przypraw.
Jasne, pszeniczne, polskie ale z nutą dymu dębowego w smaku i aromacie oraz obfitą, trwałą pianą. Lekkie, orzeźwiające i wysoko wysycone. Jeden z niewielu polskich stylów piwnych, zapomniany w ostatnich latach XX w., powraca obecnie do łask na fali rozwoju piwowarstwa domowego i rzemieślniczego. Często nazywane "polskim szampanem".
Duńskie ciemne piwo, we współczesnej postaci słodkie, niskoalkoholowe i zwykle dolnej fermentacji. W wersji historycznej powstawało z "białego" słodu (suszonego na wietrze lub powietrzu), choć paradoksalnie mogło też być ciemne; fermentowano je wówczas metodą górnej fermentacji.
Mocniejsza i bardziej intensywna wersja american IPA, zwana także imperial IPA. Dla miłośników mocnych chmielowych wrażeń.
California common to piwo o wyraźnym smaku słodowym, kontrowanym przez goryczkę nadaną przez odmianę chmielu Northern Brewer. Występuje także pod nazwą steam beer (piwo parowe), która jest jednak zarezerwowana dla ikony stylu warzonej przez browar Anchor z San Francisco.
Saison to tradycyjne belgijskie piwo górnej fermentacji. Odświeżające, lekkie, wysoko nagazowane, wytrawne, często o podwyższonej kwasowości. Specjalne, belgijskie drożdże odpowiadają za owocowo-przyprawowy aromat, wzbogacony nutami szlachetnych chmieli, zazwyczaj ziemisto-przyprawowymi. Mogą zawierać dodatek niewielkich ilości przypraw, ich zapach nie może jednak dominować bukietu.
Deserowe, słodowe, mocne piwo ze Szkocji. Gęste, dekstrynowe i charakteryzujące się niską zawartością chmielu.
Sahti to piwo o co najmniej kilkuwiekowej tradycji, o której można przeczytać w fińskim eposie Kalevala. Nazywane bywa „piwem pierwotnym” lub „piwną skamieliną”. Należy do grupy kilku piw, które zdołały przetrać pomimo zmian w piwowarstwie, jakie zaszły zwłaszcza w XX wieku. Obok innych piw pochodzących ze Skandynawii tworzy rodzinę tak zwanych piw wiejskich (farmhouse ales). Jest piwem mocnym, jednak, zgodnie z tradycją, nie poddawanym długiemu leżakowaniu.
Sesyjne piwo łączące cechy wysoko chmielonego amerykańskiego Pale Ale z aromatami kawowymi.
Jasne, słodowe piwo o czystym profilu. Jego nazwa pochodzi od bujnej piany będącej jednym z wyznaczników stylu, której kolor i faktura miały przypominać śmietanę.
