Podkategorie
Wędzona wersja stylu dry stout lub foreign extra stout. Do wędzenia można użyć drewna, torfu lub innych materiałów.
Festbier to nazwa oficjalnego stylu warzonego na okoliczność Oktoberfestu, chociaż piwa z "fest" w nazwie warzy się także z okazji innych świąt (Annafest, Wielkanoc, różne jubileusze, święta miast itd.).
Ciemne, lekkie i wytrawne piwo ale z wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem – często podobne do kawy. Smakiem przypominać ma bardzo gorzką czekoladę lub kawę zbożową. Palony charakter może być suchy i kawo–podobny do częściowo czekoladowego.
Historyczne piwo, warzone do czasów wprowadzenia w USA prohibicji, w stanie Kentucky, zwłaszcza w okolicach Louisville. Było piwem lekkim, o ciemnej barwie. Nazywano je także "common" lub "dark cream ale". Jego zaletami były: nieskomplikowany proces produkcji oraz niska cena. Wbrew pojawiającym się w niektórych opracowaniach informacjom, nie powinno być piwem kwaśnym.
Niemiecka odmiana piwa o niskiej zawartości alkoholu. Stylem bazowym mogą być piwa zarówno dolnej, jak i górnej fermentacji.
Jasnozłote, historyczne piwo wywodzące się z centralnych Niemiec (Lichtenhain, Turyngia). Należy do tej samej rodziny co grodziskie, gose czy berliner weisse. Wyróżnia je jednak specyficzne dla stylu połączenie delikatnej kwaśności z dymionym charakterem.
Lekkie brytyjskie piwo górnej fermentacji, zazwyczaj ciemne. Współcześnie styl określany jest często jako dark mild.
Wariacja na temat amerykańskiego barleywine, gdzie jęczmień zastąpiono żytem, które wprowadza do piwa dodatkowe, korzenne, ziemiste, nieco pikantne smaki i aromaty oraz charakterystyczną gęstą, oleistą konsystencję.
Mocne, ciemne piwo dolnej fermentacji o złożonym, słodowym profilu, wyraźnym charakterze wędzonym oraz niskiej paloności. Czysty charakter drożdżowy pozwala wybić się aromatom słodowym. Niska chmielowość oraz goryczka balansująca cukry resztkowe.
Mocne, degustacyjne piwo o gęstej, gładkiej teksturze i złożonym, bogatym smaku łączącym nuty jasnego chleba ze szlachetnym alkoholem i wyraźnymi nutami owocowymi.
Styl zdominowany przez aromaty pochodzące z dodatku owoców lub ekstraktów owocowych. Charakteryzuje się wysoką pijalnością, podkreśloną przez mocne wysycenie oraz wyczuwalną cierpkość pochodzącą z owoców.
Styl często nazywany również Italian Grape Ale (IGA), ponieważ powszechnie przyjmuje się, że wywodzi on się z Włoch, w których zaczęto łączyć piwo z winem korzystając z miejscowych tradycji. Trend rozwinął się niezależnie lub został szybko podchwycony w wielu innych krajach. Dobrym przykładem jest Portugalia, gdzie również uznaje się tę hybrydę za regionalny styl piwny.
Styl ten jest reinterpretacją klasycznego pilznera, polegającą na zastosowaniu nowych odmian chmielu. Stworzone dla osób, które albo dopiero przekonują się do chmielowych aromatów kojarzonych ze sztandarowymi produktami "piwnej rewolucji" albo tych, którzy już są do nich przekonani, ale na równi z nimi cenią sobie tradycyjne smaki.
