Kristallweizen (Kristall Weizen)

Kategoria: STYLE PIWNE PSPD

autor opisu	Przemysław Szczepańczyk
krótki opis	Kristallweizen (inaczej Kristall Weizen lub Kristall Weißbier) to filtrowana, musująca, rześka wersja klasycznego bawarskiego piwa pszenicznego, nazywana czasem bawarskim szampanem ze względu na swój łagodny, owocowy smak i wysokie wysycenie. Rozlewany do wysokich szklanek rozszerzających się ku górze. Jako orzeźwiające piwo na lato podawane jest w niskiej temperaturze, niekiedy z dodatkiem plasterka cytryny. Ten ostatni zwyczaj, choć popularny w przypadku tego stylu, nie jest jednak zgodny ze sztuką.
parametry podstawowe	Ekstrakt początkowy: 11-14°Blg Ekstrakt końcowy: 2-3°Blg Zawartość alkoholu: 4,2-6,1% obj. Goryczka: 10-20 IBU Barwa: 4-14°EBC
wyróżniki stylu	Pszeniczne, owocowo-korzenne, klarowne, orzeźwiające, pełne niemieckie piwo górnej fermentacji. Od klasycznego Hefe-Weissbier różni się tym, że jest klarowne, mniej gęste, trochę mniej intensywne w aromacie i smaku oraz bardziej wysycone.
historia	Pierwsze piwo w tym stylu uwarzone zostało w 1924 roku w browarze Edelweissbrauerei Oskar Farny w miejscowości Kisslegg. Podobnie jak inne niemieckie piwa pszeniczne, po drugiej wojnie światowej kristallweizen został niemal zapomniany. Jego renesans rozpoczął się w roku 1965 i przez najbliższej dwie dekady to właśnie ten styl był najpopularniejszą odmianą bawarskiego piwa pszenicznego, inaczej niż dzisiaj, kiedy weissbier kojarzony jest jednoznacznie z mętnym, drożdżowym hefeweizenem.
aromat	Średni do wysokiego aromat estrów owocowych, z dominującą pozycją octanu-izoamylu (banan), uzupełnione aromatami gruszki, brzoskwini, moreli, mirabelek, liczi lub gumy balonowej. Średnioniski do średniowysokiego aromat goździków. Bukiet mogą wzbogacać niskie aromaty kwiatowe lub waniliowe. Słodowość w tle, na poziomie średnioniskim, o chlebowym, pszenicznym charakterze. Chmiel praktycznie niewyczuwalny. Możliwa niska kwaskowość. Nuty siarkowe są wadą.
smak	Pierwsze skrzypce będą grały estry (szczególnie bananowe) na poziomie średnim do wysokiego. Chlebowa, pszeniczna słodowość powinna być na poziomie średnioniskim do średniego i stanowić kontrę dla estrów, podobnie jak średnioniskie do średniowysokich nuty goździkowe. Ze względu na zwiększoną zawartość owocowych estrów, piwo może się wydawać słodkie, ale nigdy nie powinno faktycznie takie być. Finisz wytrawny, krótki, bananowo-goździkowy, może być nieco kwaskowy ze względu na dużą zawartość CO2, wysokie odfermentowanie i dużą zawartość słodu pszenicznego. Chmiel niewyczuwalny. Nuty siarkowe są wadą.
goryczka	Niska lub praktycznie niewyczuwalna.
wygląd	Barwa złota, klarowne. Biała, obfita, zwarta i trwała piana jest jednym ze znaków rozpoznawczych stylu.
odczucie w ustach	Pełnia niska do średnioniskiej. Lekka, niemal wodnista tekstura. Wysokie wysycenie z wyraźnym efektem musującym.
surowce i technologia	Co najmniej 50% powinien stanowić słód pszeniczny, resztę słód pilzneński. Symboliczna dawka dowolnego chmielu. Bawarskie drożdże przeznaczone do fermentacji piw pszenicznych lub mieszanka takich drożdży i mniej wyrazistych szczepów górnej fermentacji. Tradycyjnie zacierane dekokcyjnie z przerwą ferulikową w temp. ok. 44°C, choć obecnie coraz częściej uznaje się je za niepotrzebne. Czasem fermentowane w niższych temperaturach , aby ograniczyć produkcję estrów.
przykłady komercyjne	Weihenstephaner "Kristallweissbier", Tucher "Kristall Weizen", Schneider Weisse "Mein Kristall", Hofbräu "Kristall Weisse", Maisel's Weisse "Kristall", Franziskaner "Weissbier Kristallklar", Paulaner "Weissbier Kristallklar", König Ludwig "Weissbier Kristall", Erdinger "Kristall", Leżajsk "Pszeniczne Klarowne", Kasztelan "Pszeniczne Niepasteryzowane".
podawanie	7°C Weizenglas