Eisbock / Koźlak lodowy
Kategoria:
STYLE PIWNE PSPD
| autor opisu | Przemysław Szczepańczyk |
| krótki opis | Bardzo mocne, gęste, zbliżone do likieru, piwo. Powstaje w wyniku zamrożenia piwa w stylu doppelbock i odsączenie ekstraktu. W efekcie wymrażania powstają najmocniejsze piwa na świecie o zawartości alkoholu znacznie przekraczającej przewidziane w tym opisie. |
| parametry podstawowe |
Ekstrakt początkowy: 18-24°Blg Ekstrakt końcowy: 3,5-5,5°Blg Zawartość alkoholu: 9-14% obj. Goryczka: 20-35 IBU Barwa: 35-60°EBC |
| wyróżniki stylu | Bardzo mocne, rozgrzewające, gęste, ciemne piwo pochodzące z Górnej Frankonii. Mniej słodkie, gęste, oleiste i złożone od wheat wine oraz rye wine. Mniej owocowe i chmielowe oraz gęstsze od barley wine. Niektóre dostępne na rynku eisbocki mogą mieć mniejszą zawartość alkoholu niż niektóre doppelbocki. Styl ten różni się bowiem metodą produkcji, a niekoniecznie najwyższą z możliwych zawartością alkoholu. |
| historia | Legenda głosi, że piwo powstało przypadkiem w roku 1890, kiedy asystent piwowara browaru w Kulmbach zostawił na noc na zimnie beczki z koźlakiem. Piwo w beczkach zamarzło, a rozsierdzony główny piwowar kazał asystentowi wypić ekstrakt, który nie zamarzł. Ku zaskoczeniu wszystkich okazał się on słodki, rozgrzewający i niezwykle smaczny. Jak było naprawdę, nie wiadomo - technologia produkcji wina lodowego była znana od czasów Pliniusza Starszego, a w Niemczech świadomie stosowana od XIX w. Pomimo tego, że produkcja wina lodowego oparta jest na innej technice (wymrażanie winogron, a nie gotowego trunku), to wydaje się prawdopodobne, że powstanie koźlaka lodowego nie było dziełem przypadku, a zamierzonym eksperymentem. |
| aromat | Dominujący aromat ciemnych słodów połączony z wyraźnymi, średnioniskimi do średniowysokimi aromatami likieru, szlachetnego alkoholu. Aromaty alkoholowe nie powinny być jednak nieprzyjemne, palące lub rozpuszczalnikowe. Najczęściej aromat wzbogacony jest owocowymi estrami na poziomie do średniego, o charakterze suszonych owoców, winiaku, śliwki. Brak aromatów chmielowych. Brak diacetylu i aromatów siarkowych. |
| smak | Wysoki, złożony bukiet słodowy z nutami ciemnego chleba, pumpernikla, skórki od chleba, świeżo upieczonego ciasta; może mieć niskie do średnioniskich nuty karmelowe i/lub czekoladowe. Średnioniska do średniowysokiej alkoholowość o szlachetnym charakterze, bez fuzlowych, rozpuszczalnikowych niuansów. Może posiadać średni charakter owocowy, przywodzący na myśl rodzynki, śliwki lub wiśnie w likierze, figi lub daktyle. Brak nut chmielowych. Brak diacetylu i nut siarkowych. Finisz półwytrawny do półsłodkiego, o długo utrzymującym się posmaku ciemnego chleba, likieru i suszonych owoców. |
| goryczka | Średnioniska do średniej, alkoholowo-chmielowa. Pozwala dominować słodszym nutom, ale balansuje je na tyle, żeby piwo nie wydawało się za słodkie. |
| wygląd | Ciemnomiedziane do ciemnobrązowego, z rubinowymi przebłyskami. Klarowne. Piana beżowa do jasnobrązowej, może być mało obfita i mało trwała, ale powinna być zwarta, drobnopęcherzykowa. |
| odczucie w ustach | Pełnia wysoka, gładkie. Wysycenie niskie. Średnie do wysokiego rozgrzewanie alkoholowe, jednak bez nieprzyjemnego charakteru palącego, gryzącego, fuzlowego, rozpuszczalnikowego. |
| surowce i technologia | Głównie słód monachijski jasny (nawet 100%), z możliwym dodatkiem jaśniejszych słodów bazowych, słodów karmelowych i/lub niewielkiej ilości słodów czekoladowych. Drożdże dolnej fermentacji. Długo leżakowane - niekiedy najlepsze walory osiąga nawet po ponad pięciu latach. |
| przykłady komercyjne |
Kulmbacher "Eisbock", Aventinus "Eisbock". |
| podawanie |
9-11°C Snifter, tulip |
